Kontekst: raspad “magičnog trojstva” opozicije u RS
Nekada obećavajući politički savez u Republici Srpskoj, trojac Trivić – Stanivuković – Vukanović, nakon izborne 2018. godine, davali su nadu za brojne promene. Nebojša Vukanović, jedan od trojice, sada ističe da iza razilaženja stoje uticaji iz Beograda i Beogradske politike, konkretno Aleksandra Vučića
Zaokreti: od kritike ka podršci Vučiću
- Jelena Trivić je kritikovala Vučićevo mešanje u izbore 2018. godine, ali je kasnije ulagala hvalospjeve njemu, bežeći od duela s Dodikom i naglašavajući saradnju sa međunarodnim akterima. Vukanović smatra da su to politički manevri podstaknuti pritiscima iz Srbije .
- Draško Stanivuković je izneo javnu podršku Vučiću, verovatno očekujući političku korist.
- Vukanović tvrdi da su i Trivić i Stanivuković pokušavali pridobiti beogradsku podršku, ali bez stvarne pomoći – on sam ostaje “čist” jer nije menjao stavove i pripada Listi za pravdu i red
Strategija “dvostrukih agenata”
Prema Vukanoviću, Vučić igra dvostruku ulogu:
- S jedne strane, podržava Dodika (čime garantuje stabilnost vlasti).
- S druge, ciljano favorizuje pojedina opozicija, destabilizujući ih ako se ne povinuju, kako bi ostao relevantan igrač u RS
Primere u prilog ovome Vukanović navodi:
- Savet Trivić da izbegne duel s Dodikom na RTRS-u.
- Odbijanje susreta sa Putinom, što je oslabilo njenu podršku.
- Ciljano fragmentisanje PDP-a i osnivanje Narodnog fronta uz pomoć poslanika iz raznih partija po instrukcijama iz Beograda
Šta sleduje u opoziciji RS?
Vukanović predviđa dalju fragmentaciju:
- Trivić demobilisana bez političke podrške.
- Stanivuković i dalje zavisi od Vučića, ali je manje ranjiv zbog lične finansijske i organizacione snage.
- Sam Vukanović ostaje kao jedini nezavisan glas opozicije, bez spoljnih finansijskih obaveza ili političkih veza.
Ključni zaključak
Kako kaže Vukanović:
„Sa Srbijom treba sarađivati, ali nikako se ne mešati. Ne slušati poruke izaslanika iz Beograda… Uzdaj se u se i u svoje kljuse.”
Prema njemu, klima u RS-u je takva da oni lideri koji prihvate beogradski narativ gube poverenje opozicionog biračkog tela i postaju marionete u političkom igrokazu
